Peri-implantitis op natuurlijke wijze stabiliseren: dr. Anthony McGee

Een artikel geschreven door dr. Anthony McGee 

Anthony McGee beschrijft het protocol dat hij heeft ontwikkeld voor de stabilisatie van peri-implant mucositis en peri-implantitis.

Peri-implantitis, een groeiend probleem

Als General Dental Practitioner met een uitgesproken belangstelling voor botregeneratie heb ik gemerkt dat er een groeiend aantal patiënten met implantaten lijdt aan peri-implant mucositis, waarbij er sprake is van ontsteking van de mucosa rondom het implantaat. Ook het meer ernstige peri-implantitis, waarbij er geleidelijk afbraak plaatsvindt van het bot rond het implantaat ten gevolge van langdurig aanhoudende peri-implant mucositis, zal in de toekomst alleen nog maar vaker voorkomen.

Ook het feit dat een toenemend aantal patiënten zal gaan kiezen voor een behandeling met implantaten, zal er voor zorgen dat peri-implant mucositis en peri-implantitis vaker voor zullen komen. Uit het Adult Dental Health Survey, een onderzoek dat in 2009 uitgevoerd werd om in kaart te brengen aan welke dentale zorg de komende jaren behoefte zal zijn, bleek dat een half miljoen volwassenen in de UK destijds al minstens één implantaat had. Dat aantal zal alleen nog maar verder stijgen aangezien patiënten een of meerdere implantaten een veel aantrekkelijker optie vinden dan het krijgen van een kunstgebit. Studies hebben uitgewezen dat twee derde van deze patiënten te maken zal krijgen met peri-implant mucositis waarvan dit bij een derde uit zal monden in peri-implantitis. Omdat botverlies vaak pijnloos verloopt, realiseren veel patiënten zich niet dat ze deze aandoening hebben, totdat hun implantaat los komt te staan. Tenzij er iets aan gedaan zal worden, zullen we elk jaar meer problemen zien ontstaan bij patiënten met implantaten.

De reden voor mij om dit artikel te schrijven is dat ik wil uitleggen hoe ik er met een eenvoudig protocol in ben geslaagd om deze aandoeningen niet alleen te stabiliseren, maar in veel gevallen ook reversibel te maken.

Een goede mondhygiëne is essentieel

In het verleden bleef behandeling beperkt tot de professionele reiniging van het weefsel rondom het implantaat en een behandeling met chloorhexidine of andere antibacteriële producten om zo her-infectie te voorkomen. Om ervoor te zorgen dat eventuele problemen vroegtijdig worden opgespoord, zijn een goede mondhygiëne en regelmatige controle afspraken na plaatsing van een implantaat essentieel gebleken. Wanneer de situatie resulteert in ernstig botverlies, wordt er gebruik gemaakt van aanvullende technieken zoals het aanbrengen van materialen die voor botregeneratie en augmentatie zorgen waardoor er een nieuwe stevige basis gecreëerd wordt waarin het implantaat weer goed vast kan gaan staan.

Anders dan je misschien zou verwachten hebben ook de veranderingen en verbeteringen van het design van de implantaten bijgedragen aan de stijging van het aantal gevallen van peri-implantitis. De eerste implantaten hadden een egaal, machinaal bewerkt oppervlak met fijne draden, maar kwamen te snel los van het omliggende bot. In het midden van de jaren negentig ontdekten clinici dat implantaten met een ruwer oppervlak beter integreerden in het bot. Dit gestructureerd oppervlak met dikkere, diepere windingen is bij blootliggen echter gevoeliger voor bacteriën wanneer er botafbraak heeft plaatsgevonden. Bovendien is het moeilijk om de plaque, het tandsteen en de debris volledig te verwijderen met een zachte tip of plastic scaler wat het probleem nog verder verergerde.

Dus hoe deed ik het? Omdat het deel van het implantaat dat bloot komt te liggen, wordt beschouwd als geïnfecteerd en dus beschadigd, reinigde ik rondom het implantaat met een ultrasone scaler. Dit verwijdert de bacteriën alsook alle aanwezige debris. Bewijs toont tevens aan dat ultrasone reiniging dieper doorwerkt dan dat het niveau van de tip reikt.

Na reiniging met de ultrasone scaler spoot ik met een dunne, botte naald een bluem®  oral gel op basis van actieve zuurstof in de pocket rondom het implantaat waarbij de pocket volledig gevuld werd. bluem® mondgel, tandpasta en mondwater geven actieve zuurstof af voor een positief en snel effect op het genezingsproces van het beschadigde zachte weefsel rond tanden en implantaten, en helpen zo mee om gezonde omstandigheden te creëren waarin het weefsel van de gevolgen van een infectie kan herstellen en dit proces om kan keren. De fabrikanten stellen dat het de beschikbaarheid van actieve zuurstof rond het implantaat verhoogt waardoor het de wondgenezing stimuleert door het rekruteren van leukocyten, het vergroten van de cel motiliteit, angiogenese en re-vascularisatie verbeterd en de extracellulaire matrixvorming verhoogt waardoor osteoblasten en fibroblasten beter hun werk kunnen doen. Dit alles zal de algemene mondgezondheid doen verbeteren wat zal blijken uit de verminderde hoeveelheid tandsteen en de bloedingsindex.

Deze behandeling werd drie of vier keer herhaald met telkens 7 tot 10 dagen tussen de afspraken. Het aantal afspraken hing af van de omvang van de schade rond het implantaat en was een puur subjectieve beslissing. Vanaf de eerste afspraak moest de patiënt tweemaal daags mondwater en tandpasta met actieve zuurstof gebruiken.

Zuurstof is heilzaam

We weten dat zuurstof een gunstig effect heeft op intracellulaire processen, cel metabolisme, cel proliferatie en re-epithelialisatie, het de aanmaak van collageen bevordert en een antibacteriële werking heeft. Maar wat ik vaststelde toen mijn patiënten terugkwamen voor hun controle en vervolgbehandeling heeft me totaal verrast. Hieronder zal ik enkele van deze casussen beschrijven.

Casus 1

Patiënt is vrouw, niet-roker en 53 jaar oud bij het plaatsen van het implantaat in juli 2004. Ze kreeg haar eerste zuurstofbehandeling in februari 2016.
Fig. 1.1 (hierboven) toont het botverlies rond het implantaat wat in dit geval was toe te schrijven aan peri-implantitis. Als we de windingen van onder naar boven tellen zien we dat er botverlies is tot aan de derde onderste winding.

Fig. 1.2 (links onder) is genomen acht maanden na de eerste behandeling met de bluem®  oral gel met actieve zuurstof en met dagelijks gebruik van de tandpasta en het mondwater door de patiënt thuis. Fig. 1.3 (midden) en 1.4 (rechts) zijn genomen één jaar na de behandeling en zoals u ziet is het bot nu hersteld en stabiel.

Casus 2

Patiënt is vrouw, niet-roker, implantaat is geplaatst in mei 2010. Zuurstofbehandeling is gestart in december 2015. Op de foto is te zien dat ik de kroon heb verwijderd om het implantaat te ontlasten. Ik dacht dat dat zou helpen bij het herstel. Dit doe ik nu niet meer aangezien er geen merkbaar voordeel bleek in de gevallen waarin ik dat heb gedaan.

Fig. 2.1 (hieronder links) toont aanzienlijk botverlies rond het implantaat bij de start van de behandeling.  Fig. 2.2 (midden) is vijf maanden later en fig. 2.3 (rechts) is 18 maanden later. Zoals u kunt zien laten de foto’s het botherstel zien dat optrad gedurende die behandelingsperiode.

Casus 3

Patiënt is een man, niet-roker, waarbij het implantaat is geplaatst in januari 2007. Behandeling is gestart in november 2016. In dit geval kan duidelijk worden vastgesteld dat de gingivale gezondheid verbetert na amper één behandeling met de bluem®  oral gel op basis van actieve zuurstof.

Na één behandeling met de vloeibare zuurstofgel, en de nabehandeling twee keer per dag met de tandpasta en het mondwater, vertoont de patiënt 14 dagen later gezond en roze tandvlees. De patiënt merkte ook dat zijn tandvlees tijdens het poetsen opvallend minder bloedde waardoor therapietrouw geen probleem was.

Vernauwing tandvlees rond implantaat

Ik geloof dat de reden dat in al deze casussen zo’n verbeterde stabiliteit van het implantaat optrad, komt doordat de behandeling een vernauwing van de rand van het tandvlees rond de bovenkant van het implantaat tot gevolg had. Hierdoor kon het bot herstellen en hoewel dit herstel niet 100% is, ziet u op de eerdere röntgenfoto’s dat er absoluut sprake is van een sterke verbetering.

Uit nieuwsgierigheid besloot ik om deze techniek ook toe te passen bij natuurlijke elementen waarbij sprake was van parodontitis. De patiënten zijn erg tevreden met het resultaat, ze hebben minder last van bloedend tandvlees en één patiënt stelde zelfs een verbetering van zijn halitose (slechte adem red.) vast.

Ik denk dat we eigenlijk gewoon de optimale omstandigheden creëren waarin het lichaam zichzelf kan herstellen. Doordat er zo snel zo’n merkbaar resultaat is, is er een hoge mate van aanvaarding van de behandeling en therapietrouw. Bovendien is deze behandeling eenvoudig toe te passen en relatief laag in kosten.

Ik begrijp dat dit geen klinische studie is in de traditionele betekenis en dat er geen controlegroep is. Ook werden er geen kwantitatieve resultaten of strikt na te leven methoden gedocumenteerd. Ik ben er echter van overtuigd dat ik voor elke casus, zoals behandeld conform bovenstaand protocol minstens een stabilisatie van de aandoening kan bewerkstelligen. Wanneer u bedenkt hoe relatief gemakkelijk deze verbeteringen werden bereikt, vind ik dat de resultaten niet alleen zeer interessant, maar vooral veelbelovend zijn. Gezien het potentiele aantal nieuwe gevallen van peri-implant mucositis en peri-implantitis waarmee we als professionals geconfronteerd zullen worden, denk ik dat dit in veel situaties een fantastische behandelingsoptie zal zijn. Ik zal in de toekomst nog meer casussen met bijkomende follow-up delen.

Lees hier het originele artikel van Dr. Anthony McGee The Dentist – May 2017

Over Dr. Anthony McGee

Dr. Anthony McGee is klinisch directeur in de Fairfield Dental Practice in Staines. In 1987 studeerde hij af aan de universiteit van Newcastle en in 1991 nam hij de Fairfield Dental Surgery over, die hij in februari 2010 weer verkocht. Hij heeft een bijzondere interesse in implantologie en meer dan 15 jaar ervaring in het plaatsen van implantaten. Hij heeft ook een mastergraad binnen dit vakgebied behaald.

De grootste passie van dr. McGee is botregeneratie met synthetisch botmateriaal. Dit bracht hem ertoe onderzoek te doen en een succesvol materiaal te ontwikkelen om bot te laten groeien in patiënten met een tandvleesaandoening. Hij gebruikt dit ook om dieperliggende defecten in de kaak te corrigeren.